…устюмизден саиплик япкъан динсиз, Аллахсыз явурлар халкьымызны имандан, шерияттан айырып кельдилер. Амма Аллагъа шукюр, миллетимиз Ватангъа кутьлевий суриетте къайтып келип, юреклериндеки олан иманларнъы сакъладылар. Мукъаддесли китабны Къуран-керимни эр даим озь юреклерлернин янында туттылар. Буна бакъып, Аллагъа чокъ шукюрлер олсун, шимди эр бир къырымтатар: «мен мусульманым», – деп озюни сая…

Амма не ичюндир, бизим эдждатлармызнен коре, бюгюнки алымызнынъ чокъ агъыр ве чезильмесли тарафы бар. Шимдики меселемиз парадокс олуп къалды. Эр бир аилемизин эвин ичинде, дуварнынъ устюнде мукъаддес китаб къабын ичинде асылып тура. Биз онъа итибар ве урмет этемиз, амма онунъ ичиндеки язылма бизге мюимсиз ве меракъсыз. Дуалармыз автоматик изанен кечириле – бир-эки дуа эзберлеип, оларнынъ манасына бармаймыз ве оларнынъ кереклигини анъламаймыз. Маначыкъ кёреништен, агъызлармыздан айны лаф чыкъа: « Ана-баба япкъанларны бизде эда этемиз». Аллах Къуранда сейледи:

وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللّهُ قَالُواْ بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ آبَاءنَا أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لاَ يَعْقِلُونَ شَيْئاً وَلاَ يَهْتَدُونَ

«Оларгъа (мушриклерге): «Аллаhнынъ эндиргенине уйынъ», денильген вакъытта олар: «Ёкъ! Биз деделеримизни насыл ёлда булгъан исек, о ёлгъа уярмыз», дедилер. Я деделери бир шей анъламагъан, догъруны да тапамагъан олсалар?» (2:170).

Она коре, бюгюн миллетмизнин арасында Ислям динимиз урф адетлерден мюджесем олды, ве бойлеликнен сынъырланды. Меселя, дуваларда эркеклернинъ башларында фес олмаса – айыптыр, баре бу Ислям фарзыне кирмий. Амма къадынларда шерияттен баш кийими олса, бизлер ичюн чокъ айретли алгъы ола, бойлеликнен тевсиемизни меджбуриетмизнин устюнден чыкъарамыз ве тек оларны иджра этемиз. Пейгъамбермиз (с.а.с.) сёйледи «Ойле заман келеджек, суннете япышаджаклар ве фарзларны унутаджаклар». Фарз – эр мусульманынъ борджусы ве онынен бизге ихмал этмек акъмыз екъ, меселя, эгер инсан Алланынъ унутулмыш канунларны риает этсе: «Бир янылыкъ чыкъардылар, олар бизлерден дегиль, олар араплардан кельмели», киби хошнутсыз лафлар атамыз.

Эльбетте, бу янылыкъ дегиль, бу унутылмыш бизим ве эдждатлармызнынъ акъыкъат динимиз – Ислям! Бугюнки кюнде мусульман яшлармызнынъ себебинден, Аллахнынъ ярдымджысыннан бизим унутылмыш динимиз яныдан яратыла ве уяна. Пейгъамбер(с.а.с) сёйледи «Ойле заман келеджек, яшлар тоздан Къураны ве суннети кётерип, онъларны риает этеджеклер.» Чокъ языкъ, амма бизим эксериетмиз Аллахнынъ эмирине эда этмий ве эда эткенлерини истемиип, коремий. Не олду халкъымызнен, мусульман уммет олуп тамамынен ким олгъанымызны унуттык. Енгилликтен явур канунларны къабул этемыз, амма озь акъраба низамнамемизи истемиип, кермемезлике урамыз. Бизлерден кимерси тек намаз къыла, кимерси тек ораза тута, кимерси тек шал башына багълап кезе – киме-насыл онъайтли олса, она бакъып япа, факъат кяр темельден къулланмакъ пек балабан гунахтыр. Лякин Аллаху Тааля ислямни бютюнлей иджра этмек ичюн бизге бу дюньягъа еллады ве онунъ фарзылары намазлардан ве оразалардан битмей. Ислям дини тек назарие, китабин саифесинде дегиль, бу дин – амелият, аятмызда къулланмакъ ичюн, бу дин – яшайышмызгъа тертибат. Тездже Корани-керим китабмизни – Аллахнынъ канунларыны, дуварлардан тушюрип файдаланмакъ чокътан керекмиз! Раббимиз Къуранда сёйледи:

وَمِنَ النَّاسِ مَن يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ

«Инсанлардан кимиси Аллаhкъа ялынъыз бир тарафтан къуллыкъ этер. Яни: Озюне бир яхшылыкъ токъунса, бунъа пек мемнун олур, бир де мусибетке огъраса, череси денъишир (динден юзь чевирир). О, дюньясыны да, ахиретини де гъайып эткендир. Иште бу, ап-ачыкъ зияннынъ там озюдир» (22:11).

Бизим вазиетмизнин тек бирликли нетиджеси бар, Ислям динимизни парчалара бёльмеип, бютюнлей иджра этмегмиз керек!

Шакирова Севиля